Σ΄ ότι αφορά το ζήτημα της συνεννόησης με τις πολιτικές δυνάμεις, ή με τους κοινωνικούς φορείς:
Δεν ζήτησα ποτέ - και θα ήμουν εκτός τόπου και χρόνου να το ζητούσα - να συμφωνήσουν μαζί μου, μαζί μας, σ’ όλη την έκταση της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
Εκείνο που ζήτησα είναι να συνεννοηθούμε σε μερικά βασικά -θα μου επιτρέψετε να πω, για πολλοστή φορά - σε αυτονόητα. Ζήτησα να κάνουμε έξι απλές παραδοχές.
Πολύ σύντομα να σας τις επαναλάβω.
Πρώτα απ’ όλα ότι τηρούμε το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Όχι γιατί μας επιβάλλεται από κάπου, αλλά γιατί διαλέγουμε να το κάνουμε και πρέπει να το κάνουμε. Το θεωρώ αυτονόητο.
Δεύτερη παραδοχή, ότι έχουμε ένα πολύ μεγάλο δημόσιο χρέος που επιβαρύνει ιδιαίτερα την κατάσταση.
Τρίτη παραδοχή, ότι πρέπει, σταδιακά βεβαίως, αλλά να έχουμε ως προτεραιότητα τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος.
Τέταρτον, ότι τα παραπάνω, ιδίως το χρέος και η προσπάθεια μείωσης του ελλείμματος, προσδιορίζουν τις αντοχές της οικονομίας.
Να το πω απλά:
Σε όλους μπορεί να είναι ευχάριστο να βγαίνουν και να τάζουν ‘’λαγούς και πετραχήλια’’.
Είναι όμως πέρα από τα όρια αντοχής της οικονομίας.
Άρα, αυτό είναι λαϊκισμός.
Είναι δημαγωγία.
Είναι ψέμα.
Πέμπτη παραδοχή, στο πλαίσιο αυτών των αντοχών να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να στηρίξουμε τους κλάδους και τους συμπολίτες μας που πλήττονται περισσότερο. Δηλαδή αναπτυξιακές και κοινωνικές πολιτικές. Πάντα όμως μέσα στο πλαίσιο.
Και έκτη παραδοχή, να δείξουμε αυτοσυγκράτηση. Βεβαίως κανείς δεν έχει να αντιλέξει στις διεκδικήσεις οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας. Αλλά το να επιχειρήσουμε να δείξουμε αυτοσυγκράτηση την ώρα της κρίσης, τελικά είναι κοινωνικά επωφελές για όλους.
Είναι έξι απλές παραδοχές.
Μέσα εκεί, αναμφισβήτητα, υπάρχει περιθώριο διαφωνίας σε επιμέρους μέτρα ή πολιτικές.
Δεν ζήτησα λοιπόν να ταυτιστεί κανείς μαζί μας, αλλά να κάνουμε μια ρεαλιστική κουβέντα και να συνεννοηθούμε στα αυτονόητα.
Αυτό ζήτησα.
Αυτό εξακολουθώ να ζητώ, παρά το ότι από τις συναντήσεις εκείνες δεν θεωρώ ότι υπήρξε ουσιαστική ανταπόκριση.
Και το ζητώ όχι για να εξυπηρετήσω την Κυβέρνηση.
Η Κυβέρνηση θα κάνει το χρέος της.
Είμαστε και είμαι αποφασισμένος για αυτό, ασχέτως αν αυτό είναι ευχάριστο ή όχι.
Το ζητώ διότι, σε μια τέτοια κρίση, δεν αρκεί μόνο η βούληση της Κυβέρνησης, της όποιας Κυβέρνησης. Θα βοηθούσε πάρα πολύ η διαμόρφωση ενός πλαισίου κοινωνικής και πολιτικής, δεν λέω συναίνεσης, αλλά συνεννόησης.
Στοιχειώδους σύγκλισης στα αυτονόητα.
Κώστας Καραμανλής
24 Μαρτίου 2009
Δεν ζήτησα ποτέ - και θα ήμουν εκτός τόπου και χρόνου να το ζητούσα - να συμφωνήσουν μαζί μου, μαζί μας, σ’ όλη την έκταση της εφαρμοζόμενης πολιτικής.
Εκείνο που ζήτησα είναι να συνεννοηθούμε σε μερικά βασικά -θα μου επιτρέψετε να πω, για πολλοστή φορά - σε αυτονόητα. Ζήτησα να κάνουμε έξι απλές παραδοχές.
Πολύ σύντομα να σας τις επαναλάβω.
Πρώτα απ’ όλα ότι τηρούμε το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Όχι γιατί μας επιβάλλεται από κάπου, αλλά γιατί διαλέγουμε να το κάνουμε και πρέπει να το κάνουμε. Το θεωρώ αυτονόητο.
Δεύτερη παραδοχή, ότι έχουμε ένα πολύ μεγάλο δημόσιο χρέος που επιβαρύνει ιδιαίτερα την κατάσταση.
Τρίτη παραδοχή, ότι πρέπει, σταδιακά βεβαίως, αλλά να έχουμε ως προτεραιότητα τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος.
Τέταρτον, ότι τα παραπάνω, ιδίως το χρέος και η προσπάθεια μείωσης του ελλείμματος, προσδιορίζουν τις αντοχές της οικονομίας.
Να το πω απλά:
Σε όλους μπορεί να είναι ευχάριστο να βγαίνουν και να τάζουν ‘’λαγούς και πετραχήλια’’.
Είναι όμως πέρα από τα όρια αντοχής της οικονομίας.
Άρα, αυτό είναι λαϊκισμός.
Είναι δημαγωγία.
Είναι ψέμα.
Πέμπτη παραδοχή, στο πλαίσιο αυτών των αντοχών να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να στηρίξουμε τους κλάδους και τους συμπολίτες μας που πλήττονται περισσότερο. Δηλαδή αναπτυξιακές και κοινωνικές πολιτικές. Πάντα όμως μέσα στο πλαίσιο.
Και έκτη παραδοχή, να δείξουμε αυτοσυγκράτηση. Βεβαίως κανείς δεν έχει να αντιλέξει στις διεκδικήσεις οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας. Αλλά το να επιχειρήσουμε να δείξουμε αυτοσυγκράτηση την ώρα της κρίσης, τελικά είναι κοινωνικά επωφελές για όλους.
Είναι έξι απλές παραδοχές.
Μέσα εκεί, αναμφισβήτητα, υπάρχει περιθώριο διαφωνίας σε επιμέρους μέτρα ή πολιτικές.
Δεν ζήτησα λοιπόν να ταυτιστεί κανείς μαζί μας, αλλά να κάνουμε μια ρεαλιστική κουβέντα και να συνεννοηθούμε στα αυτονόητα.
Αυτό ζήτησα.
Αυτό εξακολουθώ να ζητώ, παρά το ότι από τις συναντήσεις εκείνες δεν θεωρώ ότι υπήρξε ουσιαστική ανταπόκριση.
Και το ζητώ όχι για να εξυπηρετήσω την Κυβέρνηση.
Η Κυβέρνηση θα κάνει το χρέος της.
Είμαστε και είμαι αποφασισμένος για αυτό, ασχέτως αν αυτό είναι ευχάριστο ή όχι.
Το ζητώ διότι, σε μια τέτοια κρίση, δεν αρκεί μόνο η βούληση της Κυβέρνησης, της όποιας Κυβέρνησης. Θα βοηθούσε πάρα πολύ η διαμόρφωση ενός πλαισίου κοινωνικής και πολιτικής, δεν λέω συναίνεσης, αλλά συνεννόησης.
Στοιχειώδους σύγκλισης στα αυτονόητα.
Κώστας Καραμανλής
24 Μαρτίου 2009


Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου