Κάθε χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες.
Η ελληνική οικονομία έχει πλεονεκτήματα, αλλά και χρόνιες αδυναμίες.
Οφείλουμε λοιπόν να τα δούμε ξεκάθαρα.
Από τη μία, να μην αφήσουμε τις αδυναμίες να επιδεινωθούν και από την άλλη να ενισχύσουμε τις δυνατότητές μας.
Οι αδυναμίες της Οικονομίας μας, ιδίως στην κρίσιμη αυτή συγκυρία, οφείλονται στις ανισορροπίες που έχουμε κληρονομήσει.
Η πιο σοβαρή απ' όλες είναι η βαριά κληρονομιά του δημόσιου χρέους.
Υπογραμμίζω ότι, μόνο για τόκους, θα δώσουμε το 2009 περίπου 12 δις ευρώ.
Είναι πάνω από το 19% του συνόλου των καθαρών κρατικών εσόδων.
Είναι όλα όσα εισπράττονται από το φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων.
Είναι σχεδόν το 5% του ΑΕΠ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Πρόκειται για ένα τεράστιο βάρος που περιορίζει, τόσο τις αναπτυξιακές, όσο και τις κοινωνικές δυνατότητες
Εάν μια χώρα αφήσει να φανεί ότι εκτρέπονται τα ελλείμματα, το κόστος δανεισμού της αυξάνεται σοβαρά.
Εάν μια χώρα δημιουργήσει την εντύπωση ότι διολισθαίνει σε μια ανεξέλεγκτη δημοσιονομική εκτροπή, όπως αυτή που ανεύθυνα εισηγείται η Αντιπολίτευση, μπορεί να προκύψει δυσκολία δανεισμού.
Εάν το δημόσιο χρέος αγνοείται, μπορεί να εκραγεί και να παρασύρει τα πάντα.
Και αυτό δεν ακούγεται για πρώτη φορά στον τόπο μας.
Ο κίνδυνος ήταν γνωστός, σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Το ήξεραν, το έλεγαν, αλλά για το κομματικό συμφέρον το ξεχνούσαν.
Από το 29,7% του ΑΕΠ, που ήταν το χρέος το 1981, πλησίασε το 99% το 2004.
Αυξήθηκε δηλαδή πάνω από τρεις φορές.
Επιδιώξαμε τα τελευταία χρόνια ήπια δημοσιονομική προσαρμογή.
Μειώσαμε σημαντικά τα ελλείμματα.
Μειώσαμε το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι το χρέος της χώρας εξακολουθεί να αποτελεί ένα τεράστιο βάρος που μειώνει την ευελιξία μας στην κρίσιμη αυτή συγκυρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου