 |
| Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα σχόλιο ακόμη στα όσα είπε ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού. Διγλωσσία, αντιφάσεις, ακρότητες, ύβρεις και απίστευτες, ηθελημένες, συνειδητές ανακρίβειες, αλλά και δυστοκία, μεγάλη δυστοκία -σιωπή πολλές φορές- απέναντι στη βία που πλήττει όχι μόνο το χώρο της Παιδείας, αλλά και την ίδια την ποιότητα της Δημοκρατίας στη χώρα μας. |
Οξύτατη επίθεση κατά του ΣΥΝ με αφορμή τα βίαια επεισόδια στο χώρο των ΑΕΙ και τη στάση του κόμματος της Αριστεράς έναντι της μεταρρύθμισης στην ανώτατη εκπαίδευση, εξαπέλυσε κατά τη δευτερολογία του στη Βουλή ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.
Ο πρωθυπουργός κατηγόρησε τον ΣΥΝ για διγλωσσία, αντιφάσεις, ακρότητες, ύβρεις και απίστευτες, ηθελημένες -όπως είπε- συνειδητές ανακρίβειες, καθώς επίσης για σιωπή απέναντι στη βία που όπως επεσήμανε, πλήττει όχι μόνο το χώρο της Παιδείας, αλλά και την ίδια την ποιότητα της Δημοκρατίας στη χώρα μας.
«Κάποιοι -τόνισε ο κ. Καραμανλής- μιλούν ανεύθυνα για "κουκούλες" στην πολιτική, αλλά δυσκολεύονται να αρθρώσουν ευθεία και άμεση καταγγελία για τους "κουκουλοφόρους", για τις βιαιότητες, για τις καταστροφές δημόσιας περιουσίας, για τον τραυματισμό του πρύτανη, για τους ξυλοδαρμούς».
«Η επίθεση μιας συμμορίας αγνώστων, σήμερα τα χαράματα, στις πέντε το πρωί, σε βάρος υπαλλήλων του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ποιούς σκοπούς υπηρετεί; Είναι κι αυτή στο πλαίσιο του Πανεπιστημιακού Ασύλου; Είναι κι αυτή στο πλαίσιο της ανυπακοής απέναντι στο Νόμο- Πλαίσιο;», διερωτήθηκε ο πρωθυπουργός.
«Οφείλουμε όλοι να πάρουμε ξεκάθαρη θέση ... να σταθούμε όλοι απέναντι στην παρανομία, απέναντι στη βιαιότητα των λίγων, απέναντι στην απόπειρα απαξίωσης του Δημόσιου Πανεπιστημίου. Οφείλουμε να τοποθετηθούμε άμεσα, απερίφραστα, κατηγορηματικά. Όχι με μισόλογα και διάφορες δικαιολογίες», σημείωσε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός και συνέχισε στο ίδιο αιχμηρό ύφος:
«Κάποιοι επέλεξαν να κορυφώσουν τη βία ενάντια στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Φαίνεται ότι κάποιοι άλλοι επέλεξαν την οξύτητα, την πόλωση, το λαϊκισμό, τη δημαγωγία. Επιδίωξαν και επιδιώκουν να είναι αρεστοί σε όλους. Και σε αυτούς που μετέχουν στις καταλήψεις, αλλά και σε αυτούς που τάσσονται υπέρ της καθολικής ψηφοφορίας των φοιτητών.
Φαίνεται ότι, τις τελευταίες ημέρες, είχαν προετοιμαστεί για να "γιορτάσουν" το σταμάτημα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, τώρα όμως, βλέπουν τα πανιά τους να ξεφουσκώνουν».
Συνεχίζοντας την επίθεσή του κατά του ΣΥΝ, ο Κώστας Καραμανλής στηλίτευσε τη στάση του κόμματος της Αριστεράς: «Αρέσκονται να δηλώνουν "κόμμα δημοκρατικό", αλλά το νόμο που εμπεδώνει τη Δημοκρατία στα Πανεπιστήμια, τον πολεμούν. Παριστάνουν τους προστάτες του Δημόσιου Πανεπιστημίου, αλλά με τη στάση τους, ενθαρρύνουν ακραίες μειοψηφίες που επιδιώκουν την απαξίωση, την απομόνωση, την υποβάθμισή του».
Τέλος, ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε υβριστική αστειότητα τον σε βάρος του χαρακτηρισμό ως προβοκάτορα. «Δεν χωρά απάντηση, παρά ένα μόνο σχόλιο. Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ακολουθεί ολόκληρη η δευτερολογία του Κώστα Καραμανλή από τα πρακτικά της Βουλής:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ (Πρόεδρος της Κυβέρνησης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να ξεκαθαρίσουμε κατ’ αρχάς ένα δομικό θέμα. Αντιλαμβάνομαι την αδυναμία στην οποία βρίσκεστε και την αμηχανία, αλλά η συλλογιστική των όσων είπατε ξέρετε ποια είναι; Επικαλείστε τη θέση μας για το άρθρο 16. Σεβαστείτε τη –παρότι διαφωνείτε-, όπως σεβόμαστε εμείς τις δικές σας θέσεις και όλων των άλλων κομμάτων. Διαφωνούμε, ενίοτε με ένταση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι σεβαστή, επιτρεπτή, θεμιτή η άλλη άποψη και η ανάπτυξή της, προκειμένου να υπερισχύσει. Αυτός είναι στοιχειώδης κανόνας της Δημοκρατίας ενός συντεταγμένου κράτους, μιας συντεταγμένης κοινωνίας.
Εσείς είπατε ότι, επειδή η Νέα Δημοκρατία, επειδή ο Καραμανλής έχει αυτές τις απόψεις, περίπου «νομιμοποιούνται» να τα σπάνε, να δέρνουν, να καίνε, να κάνουν ασχημίες.
Εσείς είπατε ότι, επειδή η Νέα Δημοκρατία, επειδή ο Καραμανλής έχει αυτές τις απόψεις, περίπου «νομιμοποιούνται» να τα σπάνε, να δέρνουν, να καίνε, να κάνουν ασχημίες.
Είναι λογική αυτή; Πού την ακούσατε αυτή τη λογική; Ποιος μπορεί να ανεχθεί αυτή τη λογική;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα σχόλιο ακόμη στα όσα είπε ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού. Διγλωσσία, αντιφάσεις, ακρότητες, ύβρεις και απίστευτες, ηθελημένες, συνειδητές ανακρίβειες, αλλά και δυστοκία, μεγάλη δυστοκία -σιωπή πολλές φορές- απέναντι στη βία που πλήττει όχι μόνο το χώρο της Παιδείας, αλλά και την ίδια την ποιότητα της Δημοκρατίας στη χώρα μας.
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι κάποιοι μιλούν ανεύθυνα για «κουκούλες» στην πολιτική, αλλά δυσκολεύονται να αρθρώσουν ευθεία και άμεση καταγγελία για τους κουκουλοφόρους, για τις βιαιότητες, για τις καταστροφές δημόσιας περιουσίας, για τον τραυματισμό του πρύτανη, για τους ξυλοδαρμούς.
Η επίθεση μιας συμμορίας αγνώστων σήμερα τα χαράματα, στις πέντε το πρωί, σε βάρος υπαλλήλων του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ποιους σκοπούς υπηρετεί; Είναι κι αυτή στο πλαίσιο του πανεπιστημιακού ασύλου; Είναι κι αυτή στο πλαίσιο της ανυπακοής απέναντι στο νόμο-πλαίσιο;
Οφείλουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να μην παίζουμε με τα λόγια και να πάρουμε ξεκάθαρη θέση, όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως! Οφείλουμε να σταθούμε όλοι απέναντι στην παρανομία, απέναντι στη βιαιότητα των λίγων, απέναντι στην απόπειρα απαξίωσης του Δημόσιου Πανεπιστημίου.
Οφείλουμε να τοποθετηθούμε -και να τοποθετούμαστε σε κάθε περίπτωση- άμεσα, απερίφραστα, κατηγορηματικά -όχι με μισόλογα και διάφορες δικαιολογίες!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φαίνεται ότι κάποιοι επέλεξαν να κορυφώσουν τη βία ενάντια στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Φαίνεται ότι κάποιοι άλλοι επέλεξαν την οξύτητα, την πόλωση, το λαϊκισμό, τη δημαγωγία. Επιδίωξαν και επιδιώκουν να είναι αρεστοί σε όλους: και σε αυτούς που μετέχουν στις καταλήψεις, αλλά και σε αυτούς που τάσσονται υπέρ της καθολικής ψηφοφορίας των φοιτητών. Φαίνεται ότι τις τελευταίες ημέρες είχαν προετοιμαστεί για να «γιορτάσουν» το σταμάτημα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Ε, τώρα βλέπουν τα πανιά τους να ξεφουσκώνουν! Δεν τους βγήκε ο αρνητισμός και η αντίδραση! Απέρριψαν την αντιδραστικότητά τους οι φοιτητές, η ακαδημαϊκή κοινότητα, η κοινωνία. Απέρριψαν τις γραμμές τους όλοι όσοι αποστρέφονται τη βία, το μαρασμό, την υποβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου. Και αυτή είναι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνίδων και των Ελλήνων.
Αρέσκονται να δηλώνουν «κόμμα δημοκρατικό», αλλά το νόμο που εμπεδώνει τη Δημοκρατία στα Πανεπιστήμια τον πολεμούν.
Παριστάνουν τους προστάτες του Δημόσιου Πανεπιστημίου, αλλά με τη στάση τους ενθαρρύνουν ακραίες μειοψηφίες, που επιδιώκουν την απαξίωση, την απομόνωση, την υποβάθμισή του.
Επιτέλους, όμως, ποιο πανεπιστήμιο υποστηρίζουν; Ποιος απαξιώνει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και ποιος αγωνίζεται για την ουσιαστική αναβάθμισή του; Ποιος στηρίζει την αυτοτέλειά του και ποιος υπονομεύει την αυτοδιοίκησή του;
Σε ό,τι αφορά την υβριστική αστειότητα ότι είμαι προβοκάτορας, δεν χωρά απάντηση, παρά μόνο ένα σχόλιο: «Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης!»
Σε ό,τι αφορά τις αναφορές της κ. Παπαρήγα: Η Ελλάδα, κυρία Παπαρήγα, ανήκει ισότιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μπορεί λοιπόν να αγνοούμε ούτε τις κοινοτικές Οδηγίες, που υποχρεούμαστε να τις εφαρμόσουμε, ούτε τις τάσεις που αναπτύσσονται στο σύγχρονο κόσμο. Δεν μπορεί, όταν ο κόσμος αλλάζει, εμείς να αφήνουμε τα πράγματα στάσιμα, καθηλωμένα στο χρεοκοπημένο παρελθόν. Δεν μπορεί, όταν αξιολογούνται τα πράγματα, να υποστηρίζεται ότι η «δωρεάν» Παιδεία κατάντησε ασήκωτο βάρος για την ελληνική οικογένεια -που είναι αληθές-, και όταν προωθούνται αλλαγές για τη βελτίωση των πραγμάτων, να αναπτύσσονται θέσεις που υπηρετούν τη συντήρηση της ίδιας κατάστασης.
Οφείλουμε όλοι να λέμε ξεκάθαρα την αλήθεια, χωρίς ωραιοποιήσεις, χωρίς υπεκφυγές αλλά και χωρίς αντιφάσεις. Οφείλουμε να παίρνουμε ξεκάθαρες θέσεις απέναντι στα προβλήματα που διαπιστώνουμε. Πάνω απ’ όλα, οφείλουμε να τολμούμε αποφάσεις που δίνουν ουσιαστικές λύσεις.
Χρόνια τώρα, σχεδόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνούσαμε ότι η –δήθεν- δωρεάν Παιδεία είχε γίνει το πιο βαρύ φορτίο για κάθε ελληνική οικογένεια· συμφωνούσαμε ότι τα ποσά που διέθεταν οι πολίτες στην παραπαιδεία είχαν φτάσει να είναι υπέρογκα, σε αβάστακτα για τους οικονομικά ασθενέστερους επίπεδα· συμφωνούσαμε ότι το Λύκειο είχε χάσει ουσιαστικά την αυτονομία του και λειτουργούσε περισσότερο σαν προθάλαμος στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Η χώρα μας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είχε φτάσει εδώ και χρόνια στο σημείο να κατέχει -κατ’ αναλογίαν του πληθυσμού βέβαια- παγκόσμιο ρεκόρ στην εξαγωγή φοιτητών. Είχε φτάσει στο σημείο να αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα ανεργίας, αλλά να χρηματοδοτεί με τους φοιτητές της τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης στο εξωτερικό. Είχε φτάσει στο σημείο να αναγνωρίζονται πτυχία ιδιωτικών πανεπιστημίων -ακόμη και αμφίβολης αξίας-, με μόνη προϋπόθεση να λειτουργούν πέρα από τα σύνορά μας.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα αυτή δεν μπορεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να διαιωνίζεται. Το λέω προς κάθε κατεύθυνση: Δεν μπορεί από τη μια να καταγγέλλονται τα πάντα και από την άλλη να διατυπώνεται ως πολιτική θέση η αξίωση να μην αλλάξει τίποτε! Δεν μπορεί ο συντηρητισμός -που δεν εξυπηρετεί παρά μόνο βολεμένα συμφέροντα- να βαφτίζεται «πρόοδος».
Έρχομαι στα επιμέρους. Σε ό,τι αφορά τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, είναι υποχρέωση της χώρας μας -υποχρέωση που προκύπτει από την ισότιμη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση- να προσαρμοστεί στις κοινοτικές Οδηγίες, που προστατεύουν τις βασικές ευρωπαϊκές ελευθερίες. Η μη αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων σε αποφοίτους ισότιμων, αναγνωρισμένων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων οδηγεί, αναπόφευκτα, τη χώρα μας στην καταδίκη της από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η Ελλάδα, λοιπόν, δεν μπορεί παρά να εναρμονιστεί με το Κοινοτικό Δίκαιο. Αυτό όμως θα το κάνει, αφού προηγουμένως ελέγξει αυστηρότατα -με νομοθετική ρύθμιση- το χώρο των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών.
Σε ό,τι αφορά το άρθρο 16, επαναλαμβάνω: Βεβαίως θέλαμε την αναθεώρησή του. Ακόμη πιο βέβαιο, όμως, είναι ότι σεβόμαστε και θα σεβαστούμε το Σύνταγμα. Εμπιστευόμαστε το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και επενδύουμε πρωτίστως σε αυτό. Πιστεύουμε, ακόμη, ότι η δημιουργική συνύπαρξη του μη κρατικού, μη κερδοσκοπικού πανεπιστημίου με το Δημόσιο Πανεπιστήμιο υπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της νέας γενιάς. Πιστεύουμε ότι η Παιδεία δεν είναι ούτε εμπόρευμα ούτε πεδίο κερδοσκοπίας, αλλά δημόσιο αγαθό.
Οφείλουμε, λοιπόν, να αμφισβητήσουμε την απόλυτη κυριαρχία κάποιων βολεμένων και να επιτρέψουμε όχι σε κερδοσκόπους που τρυπώνουν από την πίσω πόρτα στην εκπαίδευση, αλλά σε αυστηρά δομημένους μη κρατικούς, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς να αξιοποιήσουν τις σύγχρονες δυνατότητες. Υπήρχε και υπάρχει η δυνατότητα νομοθετικής ρύθμισης, η οποία να ορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, με τη μορφή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, γενικότερα.
Επιλογή μας είναι να συνεχίσουμε τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις, με σεβασμό στο Σύνταγμα και τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της Χώρας. Στόχος είναι να μην αφήνουμε τις ευκαιρίες να περνούν και να χάνονται. Στόχος είναι μια πιο ποιοτική, πιο ανοικτή, πιο ελεύθερη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Δεν μπορεί, λοιπόν, κάποιοι να πρωτοστατούν σε ασκήσεις «επαναστατικής γυμναστικής» ενάντια στη νομιμότητα και, την ίδια στιγμή, να παριστάνουν τους προστάτες, τάχα, της συνταγματικότητας.
Στις συντεταγμένες πολιτείες, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρώτιστη υποχρέωση όλων, και ιδίως των πολιτικών στελεχών, είναι ο σεβασμός και η σύμπραξη στην εφαρμογή των νόμων. Κάνουν ζημιά, μεγάλη ζημιά στη νέα γενιά όποιοι αντιμετωπίζουν την Παιδεία σαν πεδίο μικροκομματικής ή συντεχνιακής αντιπαράθεσης. Δεν προσθέτουν στον Τόπο. Αφαιρούν από το παρόν και υπονομεύουν το μέλλον. Και αυτό το δικαίωμα δεν το έχει κανείς.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ένα σχόλιο ακόμη στα όσα είπε ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού. Διγλωσσία, αντιφάσεις, ακρότητες, ύβρεις και απίστευτες, ηθελημένες, συνειδητές ανακρίβειες, αλλά και δυστοκία, μεγάλη δυστοκία -σιωπή πολλές φορές- απέναντι στη βία που πλήττει όχι μόνο το χώρο της Παιδείας, αλλά και την ίδια την ποιότητα της Δημοκρατίας στη χώρα μας.
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι κάποιοι μιλούν ανεύθυνα για «κουκούλες» στην πολιτική, αλλά δυσκολεύονται να αρθρώσουν ευθεία και άμεση καταγγελία για τους κουκουλοφόρους, για τις βιαιότητες, για τις καταστροφές δημόσιας περιουσίας, για τον τραυματισμό του πρύτανη, για τους ξυλοδαρμούς.
Η επίθεση μιας συμμορίας αγνώστων σήμερα τα χαράματα, στις πέντε το πρωί, σε βάρος υπαλλήλων του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ποιους σκοπούς υπηρετεί; Είναι κι αυτή στο πλαίσιο του πανεπιστημιακού ασύλου; Είναι κι αυτή στο πλαίσιο της ανυπακοής απέναντι στο νόμο-πλαίσιο;
Οφείλουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να μην παίζουμε με τα λόγια και να πάρουμε ξεκάθαρη θέση, όλοι μα όλοι ανεξαιρέτως! Οφείλουμε να σταθούμε όλοι απέναντι στην παρανομία, απέναντι στη βιαιότητα των λίγων, απέναντι στην απόπειρα απαξίωσης του Δημόσιου Πανεπιστημίου.
Οφείλουμε να τοποθετηθούμε -και να τοποθετούμαστε σε κάθε περίπτωση- άμεσα, απερίφραστα, κατηγορηματικά -όχι με μισόλογα και διάφορες δικαιολογίες!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, φαίνεται ότι κάποιοι επέλεξαν να κορυφώσουν τη βία ενάντια στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Φαίνεται ότι κάποιοι άλλοι επέλεξαν την οξύτητα, την πόλωση, το λαϊκισμό, τη δημαγωγία. Επιδίωξαν και επιδιώκουν να είναι αρεστοί σε όλους: και σε αυτούς που μετέχουν στις καταλήψεις, αλλά και σε αυτούς που τάσσονται υπέρ της καθολικής ψηφοφορίας των φοιτητών. Φαίνεται ότι τις τελευταίες ημέρες είχαν προετοιμαστεί για να «γιορτάσουν» το σταμάτημα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Ε, τώρα βλέπουν τα πανιά τους να ξεφουσκώνουν! Δεν τους βγήκε ο αρνητισμός και η αντίδραση! Απέρριψαν την αντιδραστικότητά τους οι φοιτητές, η ακαδημαϊκή κοινότητα, η κοινωνία. Απέρριψαν τις γραμμές τους όλοι όσοι αποστρέφονται τη βία, το μαρασμό, την υποβάθμιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου. Και αυτή είναι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελληνίδων και των Ελλήνων.
Αρέσκονται να δηλώνουν «κόμμα δημοκρατικό», αλλά το νόμο που εμπεδώνει τη Δημοκρατία στα Πανεπιστήμια τον πολεμούν.
Παριστάνουν τους προστάτες του Δημόσιου Πανεπιστημίου, αλλά με τη στάση τους ενθαρρύνουν ακραίες μειοψηφίες, που επιδιώκουν την απαξίωση, την απομόνωση, την υποβάθμισή του.
Επιτέλους, όμως, ποιο πανεπιστήμιο υποστηρίζουν; Ποιος απαξιώνει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και ποιος αγωνίζεται για την ουσιαστική αναβάθμισή του; Ποιος στηρίζει την αυτοτέλειά του και ποιος υπονομεύει την αυτοδιοίκησή του;
Σε ό,τι αφορά την υβριστική αστειότητα ότι είμαι προβοκάτορας, δεν χωρά απάντηση, παρά μόνο ένα σχόλιο: «Φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης!»
Σε ό,τι αφορά τις αναφορές της κ. Παπαρήγα: Η Ελλάδα, κυρία Παπαρήγα, ανήκει ισότιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μπορεί λοιπόν να αγνοούμε ούτε τις κοινοτικές Οδηγίες, που υποχρεούμαστε να τις εφαρμόσουμε, ούτε τις τάσεις που αναπτύσσονται στο σύγχρονο κόσμο. Δεν μπορεί, όταν ο κόσμος αλλάζει, εμείς να αφήνουμε τα πράγματα στάσιμα, καθηλωμένα στο χρεοκοπημένο παρελθόν. Δεν μπορεί, όταν αξιολογούνται τα πράγματα, να υποστηρίζεται ότι η «δωρεάν» Παιδεία κατάντησε ασήκωτο βάρος για την ελληνική οικογένεια -που είναι αληθές-, και όταν προωθούνται αλλαγές για τη βελτίωση των πραγμάτων, να αναπτύσσονται θέσεις που υπηρετούν τη συντήρηση της ίδιας κατάστασης.
Οφείλουμε όλοι να λέμε ξεκάθαρα την αλήθεια, χωρίς ωραιοποιήσεις, χωρίς υπεκφυγές αλλά και χωρίς αντιφάσεις. Οφείλουμε να παίρνουμε ξεκάθαρες θέσεις απέναντι στα προβλήματα που διαπιστώνουμε. Πάνω απ’ όλα, οφείλουμε να τολμούμε αποφάσεις που δίνουν ουσιαστικές λύσεις.
Χρόνια τώρα, σχεδόν όλες οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνούσαμε ότι η –δήθεν- δωρεάν Παιδεία είχε γίνει το πιο βαρύ φορτίο για κάθε ελληνική οικογένεια· συμφωνούσαμε ότι τα ποσά που διέθεταν οι πολίτες στην παραπαιδεία είχαν φτάσει να είναι υπέρογκα, σε αβάστακτα για τους οικονομικά ασθενέστερους επίπεδα· συμφωνούσαμε ότι το Λύκειο είχε χάσει ουσιαστικά την αυτονομία του και λειτουργούσε περισσότερο σαν προθάλαμος στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Η χώρα μας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είχε φτάσει εδώ και χρόνια στο σημείο να κατέχει -κατ’ αναλογίαν του πληθυσμού βέβαια- παγκόσμιο ρεκόρ στην εξαγωγή φοιτητών. Είχε φτάσει στο σημείο να αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα ανεργίας, αλλά να χρηματοδοτεί με τους φοιτητές της τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης στο εξωτερικό. Είχε φτάσει στο σημείο να αναγνωρίζονται πτυχία ιδιωτικών πανεπιστημίων -ακόμη και αμφίβολης αξίας-, με μόνη προϋπόθεση να λειτουργούν πέρα από τα σύνορά μας.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα αυτή δεν μπορεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να διαιωνίζεται. Το λέω προς κάθε κατεύθυνση: Δεν μπορεί από τη μια να καταγγέλλονται τα πάντα και από την άλλη να διατυπώνεται ως πολιτική θέση η αξίωση να μην αλλάξει τίποτε! Δεν μπορεί ο συντηρητισμός -που δεν εξυπηρετεί παρά μόνο βολεμένα συμφέροντα- να βαφτίζεται «πρόοδος».
Έρχομαι στα επιμέρους. Σε ό,τι αφορά τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, είναι υποχρέωση της χώρας μας -υποχρέωση που προκύπτει από την ισότιμη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση- να προσαρμοστεί στις κοινοτικές Οδηγίες, που προστατεύουν τις βασικές ευρωπαϊκές ελευθερίες. Η μη αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων σε αποφοίτους ισότιμων, αναγνωρισμένων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων οδηγεί, αναπόφευκτα, τη χώρα μας στην καταδίκη της από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η Ελλάδα, λοιπόν, δεν μπορεί παρά να εναρμονιστεί με το Κοινοτικό Δίκαιο. Αυτό όμως θα το κάνει, αφού προηγουμένως ελέγξει αυστηρότατα -με νομοθετική ρύθμιση- το χώρο των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών.
Σε ό,τι αφορά το άρθρο 16, επαναλαμβάνω: Βεβαίως θέλαμε την αναθεώρησή του. Ακόμη πιο βέβαιο, όμως, είναι ότι σεβόμαστε και θα σεβαστούμε το Σύνταγμα. Εμπιστευόμαστε το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και επενδύουμε πρωτίστως σε αυτό. Πιστεύουμε, ακόμη, ότι η δημιουργική συνύπαρξη του μη κρατικού, μη κερδοσκοπικού πανεπιστημίου με το Δημόσιο Πανεπιστήμιο υπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα της νέας γενιάς. Πιστεύουμε ότι η Παιδεία δεν είναι ούτε εμπόρευμα ούτε πεδίο κερδοσκοπίας, αλλά δημόσιο αγαθό.
Οφείλουμε, λοιπόν, να αμφισβητήσουμε την απόλυτη κυριαρχία κάποιων βολεμένων και να επιτρέψουμε όχι σε κερδοσκόπους που τρυπώνουν από την πίσω πόρτα στην εκπαίδευση, αλλά σε αυστηρά δομημένους μη κρατικούς, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς να αξιοποιήσουν τις σύγχρονες δυνατότητες. Υπήρχε και υπάρχει η δυνατότητα νομοθετικής ρύθμισης, η οποία να ορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, με τη μορφή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου, γενικότερα.
Επιλογή μας είναι να συνεχίσουμε τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις, με σεβασμό στο Σύνταγμα και τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της Χώρας. Στόχος είναι να μην αφήνουμε τις ευκαιρίες να περνούν και να χάνονται. Στόχος είναι μια πιο ποιοτική, πιο ανοικτή, πιο ελεύθερη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Δεν μπορεί, λοιπόν, κάποιοι να πρωτοστατούν σε ασκήσεις «επαναστατικής γυμναστικής» ενάντια στη νομιμότητα και, την ίδια στιγμή, να παριστάνουν τους προστάτες, τάχα, της συνταγματικότητας.
Στις συντεταγμένες πολιτείες, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρώτιστη υποχρέωση όλων, και ιδίως των πολιτικών στελεχών, είναι ο σεβασμός και η σύμπραξη στην εφαρμογή των νόμων. Κάνουν ζημιά, μεγάλη ζημιά στη νέα γενιά όποιοι αντιμετωπίζουν την Παιδεία σαν πεδίο μικροκομματικής ή συντεχνιακής αντιπαράθεσης. Δεν προσθέτουν στον Τόπο. Αφαιρούν από το παρόν και υπονομεύουν το μέλλον. Και αυτό το δικαίωμα δεν το έχει κανείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου