Με αίσθημα Εθνικής Ευθύνης

Κανείς και τίποτα δεν είναι σε θέση ν΄αφήσει την παραμικρή σκιά, όσον αφορά τη στάση των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας, του Κώστα Καραμανλή, επάνω στις διαπραγματεύσεις που έγιναν εκείνη την εποχή και αφορούσαν την ονομασία των Σκοπίων.
Και το να επικεντρωνόμαστε μόνο στο ΒΕΤΟ του Βουκουρεστίου, ίσως να αποτελεί μία στοχευμένη τακτική από κάποιους που προσπαθούν να αποκρύψουν έναν πολύχρονο και τιτάνιο συλλογικό αγώνα της τότε κυβέρνησης, αναδεικνύοντας μόνο εκείνη την Ιστορική στιγμή και αποκρύπτοντας τεχνηέντως καθημερινά παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή και τα στελέχη της, δεχόταν συνεχόμενες πιέσεις και προκλήσεις, τόσο από τους Σκοπιανούς, όσο και από τον ξένο παράγοντα, προς την επίλυση του μέγιστου Εθνικού ζητήματος, προς όφελος όμως των Σκοπίων και των ξένων κέντρων.
Σε τέτοια περιστατικά, θα αναφερθούμε στις επόμενες μέρες.
Σήμερα, θα σας διηγηθούμε ένα γεγονός που έλαβε χώρα τότε και που αποδεικνύει ότι η πλευρά των Σκοπίων, γνωρίζοντας πως η Ελληνική κυβέρνηση δεν ενέδιδε στις πιέσεις, προσπαθούσε με διάφορα τεχνάσματα, να προκαλέσει αφενός και να κερδίσει τις εντυπώσεις, αφετέρου.
Όμως από την άλλη, αναδεικνύεται και ο βαθμός της ετοιμότητας της τότε κυβέρνησης, όπως και η αποτελεσματική διαχείριση τέτοιων των καταστάσεων.

Η κυβέρνηση Καραμανλή από την αρχή της θητείας της είχε εκφράσει τη βούλησή της  να βοηθήσει οικονομικά τα Σκόπια!

Στο πλαίσιο αυτό θέλησε να συμβάλει σε μεγάλο βαθμό στη χρηματοδότηση του οδικού άξονα 10, που συνδέει τη Θεσσαλονίκη με την Κεντρική Ευρώπη και που είχε καταστραφεί στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας το 1999. 

Επίσης πρότεινε να χρηματοδοτήσει δύο εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού λυμάτων βυρσοδεψίας, στο κράτος των Σκοπίων, που χύνονταν ανεξέλεγκτα στο Αιγαίο μέσω του Στρυμόνα και του Αξιού.

Η συμφωνία πέρασε από την ελληνική βουλή, όλα ήταν έτοιμα να προχωρήσουν, όταν… ο Γκρουέφσκι προκλητικά μετονόμασε, τον Δεκέμβριο του 2007, τον οδικό άξονα 10 σε… « Οδό Μ. Αλεξανδρου»

Η ελληνική κυβέρνηση πάγωσε άμεσα τη χρηματοδότηση αυτών των έργων.

Όταν δε, έπεσαν οι αρχικές υπογραφές αυτής της συμφωνίας Ελλάδας- Σκοπίων από τον Ευρυπίδη Στυλιανίδη και τον Υπουργό Οικονομικών του γειτονικού κρατιδίων, ο Έλληνας Υφυπουργός δέχθηκε ένα προβοκατόρικο δώρο, που όμως το αντιμετώπισε άμεσα και με εξαιρετική άνεση.

Ο Έλληνας Υπουργός, λοιπόν, παρατήρησε ότι ο Σκοπιανός Πρέσβης της Ελλάδας, που ήταν παρών στην υπογραφή της συμφωνίας τον πίεζε φορτικά να μην ξεχάσει να δώσει ένα δώρο στον προσκεκλημένο του. 

Ο Στυλιανίδης κατάλαβε ότι κάτι ετοίμαζαν και ετοιμάστηκε ψυχολογικά για κάθε ενδεχόμενο.

Έτσι, στην ανταλλαγή των δώρων, πήρε το δικό του από τον Σκοπιανό ΥΠ.ΟΙΚ., αλλά απέφυγε να ανοίξει το δικό του. 

Ο Υπουργός των Σκοπίων, όμως επέμενε και όταν αναγκάστηκε να το ανοίξει  είδε μέσα στο κουτί να υπάρχει μια προτομή του Μ. Αλεξάνδρου.

Πριν, λοιπόν, βγάλει ο Έλληνας Υπουργός το αγαλματίδιο, γυρίζει με άνεση προς μία κάμερα της σκοπιανής τηλεόρασης και με… συγκίνηση λέει: « Κύριε συνάδελφε, ειλικρινά με συγκινείτε με το δώρο σας, γιατί μου χαρίζετε την προτομή του γεννήτορα της φυλής μου! Θερμά σας ευχαριστώ!» και βγάζει την προτομή και την δείχνει προς την κάμερα…

Περιττό να ειπωθεί, ο πανικός που ακολούθησε, καθώς ο Πρέσβης, που πίεζε τον Στυλιανίδη για το δώρο, άρχισε αμέσως να τρέχει πίσω από τον εικονολήπτη, για να του πάρει την κασέτα, ώστε να μην παιχθεί το στιγμιότυπο με τον Έλληνα Υπουργό…

Πανικός…